ویرجینیا وولف در رمان «اورلاندو»، روح شعر و ادبیات را در قالب پسرکی به نام اورلاندو متبلور می سازد و این جوان شاعر در نیمه ی رمان تغییر جنسیت می دهد و زن می شود، زن شدن اورلاندو آن قدر طبیعی اتفاق می افتد که نیازی به هیچ توجیه علمی نیست. اورلاندو می خواهد زن باشد و از زن بودن خود خوشنود است. همین. اورلاندو می خواهد مادر باشد و از مادر بودن خود خوشنود است. رمان اورلاندو جست و خيزی شيطنت آميز از ميان تاريخ ادبی انگلستان است که روح زمانه را با سلسله خطوط سريع و کلی مشخص می کند و پس زمينه ای برای قهرمان آن می سازد؛ قهرمانی که بازتاب تغيير زمانه است و در عين حال عليه آن واکنش نشان می دهد. وولف در اورلاندو زمان ويکتوريا را به شکل ابری تيره و در حال گسترش و نيز رطوبتی فراگير نشان می دهد که سرچشمه ی رشد و باروری است، ولی در عين حال موجب افسردگی و ناتوانی عمومی می گردد. دورانی است که مشخصه ی آن مبالغه و ناهمخوانی است، در حالی که مجموعه ی عجيب ترين جنبه هايش جايزه ای عظيم می سازند، جايزه ای که از امور متعالی تا مضحک و از قصر های روشن تا شلوار های زير زانو را شامل می شود. از سوی ديگر از مشخصات دوران ويکتوريا احترام مبالغه آميز برای ازدواج و زندگی خانوادگی است: «زوج ها وسط جاده به زحمت و آهسته پيش می رفتند و چنان به هم چسبيده که جدا نشدنی به نظر می رسيدند.» «اورلاندو» از نظر شگرد، فتحی نمايان است؛ زيرا زندگی شخصيت اصلی داستان – اورلاندو – چهار قرن به درازا می کشد و تنوع و گوناگونی صحنه ها و ماجرا ها و افکار و انديشه ها به اندازه ای است که بيان آن فقط از شيوه ی ويژه ی وولف ساخته است. اورلاندو که نخست، نجيب زاده ای اليزابتی است، به عنوان نماد و تصوير روح انسانی جلوه گر می شود و بدين سبب در مسير گذر تاريخ تغيير جنسيت می دهد تا فقط نماينده ی جنس مذکر نباشد.
seoo24.ir قالب های وردپرس و افزونه های وردپرس
